Wyrwana ze szponów wiecznej ciemności (1) - Krótka historia życia Heleny Keller

KRÓTKA HISTORIA HELENY KELLER

HELENA KELLER urodziła się w roku 1880 w małym miasteczku, w stanie Alabama w USA. Mając 19 miesięcy przeszła chorobę, która pozbawiła ją wzroku i słuchu. Kiedy miała 6 lat jej rodzice poprosili o konsultację Aleksandra Grahama Bella. Ten skontaktował ich z Anną Mansfield Sullivan (później A.M. Macy), która zaczęła kształcić Helen.

Do czasu przybycia Anny Sullivan (mała Helena miała wtedy prawie 7 lat) dziecko dziczało, a otoczenie nie miało żadnego dostępu do jego świadomości. Dziewczynka porozumiewała się tylko z najbliższym otoczeniem za pomocą bardzo prymitywnych znaków i gestów. Rodzice pozwalali jej na wszystko. Wzrastała jako dziecko, które nie przestrzega żadnych norm, samowolne, złośliwe, zawsze stawiające na swoim. Pozbawienie wzroku i słuchu, dwóch najważniejszych zmysłów, uniemożliwiało wpajanie Helenie norm współżycia społecznego. Uniemożliwiało też nauczanie w naturalnych warunkach.

Rodzice Heleny zatrudnili młodą nauczycielkę Annę Sulivan, która ujarzmiła małą dzikuskę. Dzięki niezwykle prostemu założeniu potrafiła ona osiągnąć wielkie sukcesy wychowawcze i dydaktyczne.

Anna Sulivan zastosowała metodę, którą matki stosują na całym świecie. Otóż od pierwszego dnia życia dziecka matka mówi do niego i nie przejmuje się tym, że nie jest rozumiana. Jest to podstawowa metoda opanowania języka i nauczenia się porozumiewania z ludźmi.

Helena jednak nie słyszała. Nie można było więc w prosty sposób zastosować tej metody. Anna Sulivan wpadła na pomysł, żeby swojej uczennicy przekazywać słowa za pomocą tak zwanego alfabetu palcowego. Począwszy od nauczenia Heleny w tym systemie kilku prostych słów, z czasem zaczęła pisać wszystko - gdzie są, co się wokół nich znajduje, jak nazywają się przedmioty, czynności, zjawiska. Po kilku tygodniach żmudnej pracy i braku zrozumienia nastąpił "cud przy pompie". Anna puściła Helenie strumień wody na rękę, i w tym samym czasie wpisała jej w dłoń "water" (woda). Helena zrozumiała, że wszystko ma swoją nazwę i od tego momentu zaczęło się systematyczne nauczanie.

Dzięki odkryciu Anny Sulivan i jej pomocy Helena ukończyła szkołę średnią i wyższe studia, napisała i obroniła pracę doktorską, opanowała kilka obcych języków. Była pisarką, pedagogiem i działaczką społeczną. Napisała kilka książek, m.in. : "Historia mojego życia" i "Optymizm".

Przykład Heleny Keller świadczy o wielkich możliwościach osób niepełnosprawnych, nawet tak ciężko poszkodowanych. Nie należy jednak zapominać, że był to również wielki sukces Anny Sulivan. Bez jej pomocy i talentu nie byłoby Heleny Keller. 


Helena Keller, HISTORIA MOJEGO ŻYCIA, Czytelnik, Warszawa 1978
Alicja Kaczyńska, HELENA KELLER,
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1998
Edyta Starostka, MROK I CISZA, Portal Psychologia

  • /pisane-noc/543-wyrwana-ze-szponow-wiecznej-ciemnoci-/4091-wyrwana-ze-szponow-wiecznej-ciemnoci-2-niezwyka-przemiana