Odwiedzono mnie na Niue

Jakiś czas temu na liście krajów, w których zajrzano na moją stronkę, pojawiła się nazwa "Niue". Nazwa ta bardzo mnie zaintrygowała. Nigdy przedtem się z nią nie zetknąłem. Tragiczne wydarzenia, które stały się ostatnio moim udziałem, nie pozwoliły na szybkie zaintersowanie się tym egzotycznym, jak sądziłem, krajem. Kiedy jednak niedawno odnotowałem na wspomnianej liście kolejne stamtąd odwiedziny, postanowiłem sprawdzić, co się za tym kryje.

Cieszyłbym się bardzo, gdyby odwiedzający moją stronkę w tym dalekim i ciekawym miejscu znaleźli chwilę czasu i zechcieli napisać do mnie choć kilka słów.



Gdyby nie znaczki pocztowe i miód, nazwa Niue - wysepki zagubionej na oceanie na wschód od Tonga - zapewne nie byłaby znana nawet w Nowej Zelandii, do której należy. Ci, którzy na niej byli zapewniają, że drugiego tak uroczego miejsca na Pacyfiku nie ma. Po niedawnym ataku cyklonu losy przyszłości Niue stanęły jednak pod znakiem zapytania. 

Niue to wyspa koralowa położona w południowej części Oceanu Spokojnego, w Polinezji, na wschód od archipelagu Tonga, na południe od Samoa Amerykańskiego i na zachód od Wysp Cooka. Ma charakter nizinny, o wysokości do 61 m n.p.m. Ok. 13 proc. powierzchni zajmują lasy tropikalne. Klimat gorący, wilgotny, częste tajfuny.

Niue jest autonomicznym terytorium zależnym od Nowej Zelandii. Posiada własną konstytucję (przyjętą w 1974 r.), parlament i rząd. Głową państwa jest królowa brytyjska (Elżbieta II), reprezentowana na miejscu przez gubernatora generalnego Nowej Zelandii. Parlament składa się z 20 posłów wybieranych w głosowaniu powszechnym i proporcjonalnym na trzyletnią kadencję. Parlament wybiera premiera, a ten nominuje trzech ministrów. Władzę lokalną sprawuje 14 samorządów mieszkańców liczących od 3 do 5 członków, wybieranych na trzy lata. Mieszkańcy Niue posiadają obywatelstwo nowozealndzkie.

Z powodu braku bogactw naturalnych, izolacji i niewielkiej populacji, gospodarka Niue opiera się na dotacjach rządu Nowej Zelandii. Niewielkie dochody zapewniają także: turystyka, przekazy pieniężne mieszkańców Niue pracujących za granicą, sprzedaż znaczków pocztowych oraz opłaty od międzynarodowych transakcji finansowych. Większość mieszkańców pracuje w sektorze publicznym, a po pracy dorabia uprawiając ziemniaki, granaty i palmę kokosową. Niektórzy zajmują się również pszczelarstwem, dzięki czemu w Oceanii Niue słynie z wyjątkowego w smaku miodu. Głównym partnerem handlowym jest Nowa Zelandia, ograniczona wymiana handlowa prowadzona jest również z Tonga.

Badania archeologiczne dowodzą, że Niue zamieszkane jest od ponad 1000 lat. Pierwsi osadnicy przybyli tu prawdopodobnie z Samoa, choć miejscowe legendy wskazują na Tonga. Właściwego odkrycia wyspy dokonał w 1774 r. kapitan James Cook, który nazwał ją Dziką Wyspą (Savage Island). Pierwsi misjonarze pojawili się około 1830 r. a już w 1854 r. wszyscy mieszkańcy wyspy byli ochrzczeni. W II połowie XIX w. większa część mieszkańców wyemigrowała do Australii i Nowej Zelandii w poszukiwaniu pracy.

W 1900 r. pod naciskiem mieszkańców Wielka Brytania ogłosiła Niue swoją kolonią, a w roku następnym przekazała ją pod zarząd Nowej Zelandii (Niue była wówczas administracyjnie związane z Wyspami Cooka). W 1960 r. powołana została pierwsza Rada Wyspy - zaczątek dzisiejszego parlamentu. W 1974 r. po nadaniu Niue konstytucji, rząd Nowej Zelandii przyznał jej szeroką autonomię, zachowując w swojej kompetencji sprawy międzynarodowe i obronne.
W styczniu 2004 r. Niue przeżyło atak cyklonu Heta, określanego jako najsilniejszy w całej historii kraju. Wiatr wiejący z prędkością przekraczającą 300 km/h kompletnie zniszczył niemal wszystkie budynki i całą infrastrukturę. Wskutek kataklizmu zginęła też jedna osoba a kilkadziesiąt zostało rannych. Po tym zdarzeniu mieszkańcy Niue masowo zaczęli wyjeżdżać z wyspy

Na podstawie www.oceania